مسجد، زنان و آداب حضور

اجازه خواستن زنان برای رفتن به مسجد

در بعضی از روایات آمده، وقتی زنان درخواست اجازه برای رفتن به مسجد کردند آنان را منع نکنید. در سنن ابی‏داود تعدادی از این روایات ذکر شده است
رسول خدا(ص) فرمود:
«کنیزان خدا را از رفتن به مساجد خدا منع نکنید».
و در حدیث دیگر نیز از آن حضرت آمده است:
«به زنان برای رفتن به مساجد هنگام شب اذن دهید».
در کتاب کنزالعمال نیز از رسول خدا(ص) آمده است:
«شب هنگام که زنان‏تان برای رفتن به مسجد اجازه می‏خواهند، رخصت دهید».
و نیز آن حضرت می‏فرمایند:
وقتی زنان برای رفتن به مسجد جهت اقامه نماز اجازه می‏خواهند، بازشان ندارید».
در صحیح بخاری و صحیح مسلم نیز روایاتی از پیامبر گرامی به این تعبیر آمده است:
«هرگاه همسر یکی از شما برای رفتن به مسجد اذن خواست مانع نشود».
نیز آن حضرت می‏فرمایند:
«زنان وقتی از شما اجازه می‏خواهند، آنها را از بهره‏اشان از مساجد باز ندارید».
مفاد این روایات این است که زنان از فضایل و آثار معنوی مسجد محروم نشوند. چنان‏چه زنان بتوانند حجاب اسلامی و شؤون زن مسلمان و پاک‏دامنی را رعایت کنند، افضل بودن نماز در مسجد برای زنان هم‏چون مردان است.
پیشتر آوردیم که دسته‏ای از روایات نیز زنان را از رفتن به مسجد بازداشته‏اند و از کتابهای روایی و فتاوای بعضی از فقهای شیعه و سنی استفاده می‏شود که برای زنان خواندن نماز در خانه از نماز خواندن در مسجد فضیلت بیشتر دارد. نمونه‏هایی از این روایات و فتاوا که مضمون همه آنها یکی است اینهاست:
رسول خدا(ص) فرمود:
«به تنهایی و درخانه نماز خواندن زن، مثل نماز در جمع است در حالی که 25 درجه فضیلت دارد».
باز از آن حضرت است:
«بهترین مسجد زنان خانه است؛ و نماز در خانه برتر از نماز او در ایوان است؛ و نماز او در ایوان برتر از نمازش در حیاط خانه‏اش است؛ و نماز او در حیاط خانه برتر از نمازش برپشت‏بام خانه است».
امام صادق(ع) در این باره نیز فرمود:
«بهترین مساجد برای زنان شما خانه‏ها است».
همچنین امام صادق(ع) فرمود:
«نماز زن در اطاق عقبی(پستو) برتر از نماز او در اطاق جلویی است و نماز او در اطاق نشیمن برتر از نمازش در خانه‏اش است».
ام سلمه از قول رسول خدا(ص) می‏گوید:
«بهترین مساجد برای زنان اطاقهای عقب خانه‏های آنان است».
رسول خدا(ص) به حضرت علی(ع)فرمود:
«ای علی! برای زنان نماز جمعه و جماعت و اذان و اقامه نیست».
از مجموع روایات گذشته می‏توان این گونه استفاده کرد که خواندن نماز در خانه نسبت به مسجد برای زنان بهتر است. اما با تأملی در این‏گونه روایات درمی‏یابیم که معمولاً تلاش شده تا به نحوی به مسأله حجاب اسلامی اهمیت بدهند و به همین دلیل هم به نماز در خانه فضیلت داده‏اند.

اهمیت حفظ حجاب

دین مبین اسلام به مسأله حجاب و عفاف زنان جهت حفظ شخصیت و ارزش آنها اهمیت فوق‏العاده‏ای قائل شده‏است.
خداوند در قرآن به زنان پیغمبر(ص) دستورهای خاصی داده است تا ارزش و احترام آنان محفوظ بماند. از جمله می‏فرماید:
«ای زنان پیامبر! شما مانند دیگر زنان نیستید، اگر تقوا پیشه کنید. لذا به نرمی سخن نگویید تا آن که در قلبش مرض است طمع ورزد، و به گونه‏ای نیک سخن گویید.»
زینت زن اگر برای خود و محرم او حفظ شود پاداشی ارزنده نزد خدا برای او در نظر گرفته شده و زنان باید بکوشند تا با خویشتنداری به آن پاداش دست یابند و خدا خواسته تا ارجمند باشند و جایگاه آنان برجا باشد. پس این دستور فقط برای همسران و اهل بیت پیامبر(ص) نیست. وقتی زنان پیغمبر(ص) باید در خانه بمانند تا حرمت آنان خدشه دار نشود دیگر زنان هم چنین‏اند. اینجا که سفارش به خودداری از بیرون آمدن از خانه کرده به دلیل حفظ شؤون اسلامی است. اگر
زنی بتواند خود را از دید نامحرم بپوشاند و یا دیدگان خویش را از نگاه بیگانه فرو بندد، همان‏گونه که امام خمینی نیز فرموده نماز گزاردن او در مسجد بهتر است. همانطور که در زمان رسول خدا(ص)زنها با حفظ حجاب و پوشش اسلامی به نماز جماعت در مسجد حضور پیدا می‏کردند.
در آیه‏ای دیگر که نیز دلیل این امر را حفظ پاکدامنی و مصونیت از آزار دیگران شمرده است:
«ای پیامبر! به زنان و دختران خود و به زنان و مؤمنان بگو که چادر خود را بر خود فرو پوشند. این مناسب‏تر است تا شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند».
با توجه به اهمیت حفظ حجاب، بسیاری از فقها هم از روایات «منع خروج زنان از خانه»، همین معنا را استنباط کرده‏اند.
امام خمینی در این زمینه می‏فرماید:
«برای زنها نماز خواندن در خانه، بلکه در صندوق خانه و اطاق عقب بهتر است. ولی اگر بتوانند کاملاً خود را از نامحرم حفظ کنند بهتر است در مسجد نماز بخوانند.»(15)
مرحوم محمدتقی مجلسی در روضة‏المتقین در شرح روایت امام صادق(ع)که فرمود: «خَیْرُ مَساجِدِ نسائِکُمْ البیوتُ» افزوده است:
«نماز خواندن زنان در خانه به عصمت و عفاف آنان نزدیکتر است».
در برخی از روایات نیز آمده است که زنان به منظور صیانت خویش و عدم تحریک دیگران هنگام رفتن به مسجد از استعمال بوی خوش اجتناب کنند.
زینب یکی از همسران رسول خدا(ص) می‏گوید؛ پیامبر فرمود:
«هنگامی که یکی از شما زنان قصد مسجد کرد نباید از بوی خوش استفاده کند».
در شأن نزول آیه اخیر نقل شده که عده‏ای از افراد بر سر راه‏ها می‏نشستند و زنان را مورد آزار و تعرض خود قرار می‏دادند. توضیح اینکه «گروهی از منافقان، اوایل شب که هوا تاریک می‏شد در کوچه ها و معابر مزاحم زنانی که جهت اقامه نماز به مسجد می‏رفتند می‏شدند. خداوند این آیه را نازل فرمود و به رسول خدا(ص) دستور داد که به همسران و دختران خویش و زنان مؤمنین بگوید که بدون جلباب و روسری از خانه خارج نشوند».(17)
بنابراین، عدم امنیت در جامعه و اهمیت و لزوم مصونیت زن از هرگونه تعدی و هتک، عامل مهمی در تأکید بر حفظ حجاب و دوری از در معرض قرار گرفتن می‏باشد. واقعیتی که اینک نیز به وضوح شاهدیم. چنان که آیت اللّه‏ مطهری می‏نویسد: «این دعا که در عصر ما امنیت ناموسی کامل در جهان برقرار است و صاحبان نوامیس باید از این نظر خاطرشان جمع باشد یاوه‏ای بیش نیست».(18)

عمومیت روایات

روایات زیادی وجود دارد مبنی بر اینکه مسجد متعلق به تمام مردم اعم از زن و مرد است. واژه‏هایی مانند مؤمن و متقین، اختصاص به گروهی ندارد و برای عموم مسلمانان است.
رسول خدا(ص) فرموده است:
«مسجد خانه هر مؤمنی است».
آن حضرت در حدیث دیگری مسجد را خانه همه متقین و پرهیزکاران دانسته است:
«مساجد خانه‏های پرهیزکاران است».
حضرت علی(ع) در مورد همسایه مسجد فرموده است:
«نماز همسایه مسجد ـ در خانه ـ نماز کامل و تمام نیست جز اینکه عذری داشته باشد. از حضرت(ع) سؤال شد که همسایه مسجد چه کسی است؟ فرمود: کسی که صدای اذان را بشنود».

حضور زنان در مسجد، احیای شعائر الهی

از آنجایی که مسجد یکی از علایم و شعایر دین مقدس اسلام شمرده می‏شود در روایات تأکید و تشویق فوق‏العاده‏ای نسبت به رفت و آمد به مساجد و حضور مستمر در آن صورت گرفته است.
چنان که حضرت امام خمینی در این خصوص می‏گویند:
«در شرع مقدس اسلام بسیار سفارش شده است که نماز را در مسجد بخوانند و بهتر از همه مسجدها، مسجدالحرام است و بعد از آن مسجد پیغمبر(ص) و بعد مسجد کوفه و بعد از آن مسجد بیت‏المقدس و بعد از مسجد بیت‏المقدس، مسجد جامع هر شهر و بعد از آن، مسجد محله و بعد از مسجد محله، مسجد بازار است».(22)
مسجد به فرموده رسول گرامی اسلام(ص) خانه خدا(23)، انوار الهی(24)، جایگاه پیامبران(25) و نیز بوستان بهشتی(ع) شمرده شده است و از بهترین مصادیق شعایر الهی است. ارج نهادن به این شعائر به فرموده قرآن نشان دهنده پرهیزگاری است:
«و هر کس شعایر الهی را بزرگ دارد، این کار نشانه تقوای دلهاست».
به همین خاطر است که خداوند در قرآن کریم جلوگیری کردن از یاد خدا در مسجد را ظلم شمرده و فرموده است:
«چه کسی ظالمتر و ستمکارتر از آن است که از بردن نام خدا در مسجد جلوگیری کند و در خراب کردن آن سعی و کوشش کند».
علاوه بر این که احترام به مسجد نشان از تقوا است و بازداشتن از ذکر خدا ستم‏گری شمرده شده، اگر کسی به مسجد احترام نکند و آن را سبک بشمارد در سخنی از امام صادق(ع) ملعون به شمار رفته است.
و هم چنین شکستن حرمت مسجد از گناهان کبیره است.
شهید محراب حضرت آیت‏الله دستغیب در کتاب «گناهان کبیره» تحت عنوان «هتک مساجد» آورده است:
«هر مکانی که بوسیله مسلمان و به نام مسجد بنا شود؛ شیعه باشد یا از سایر فرقه‏های اسلامی، رعایت حرمت آن واجب و اهانت و هتک آن؛ مانند خراب کردن یا آلوده ساختن آن به نجاست، گناه کبیره است نزد هر دین داری، به طوری که نزدش بدیهی است که مسجد به حضرت آفریدگار نسبت دارد. وَ أنّ الْمَساجِدَلِلّهِ(29) و اهانت به آن اهانت به خدا است».(30)
بر این اساس، حضور زنان در مساجد برای انجام فرایض دینی مصداق تعظیم و بزرگداشت مساجد است و محروم کردن آنان از این فیض بزرگ نمی‏تواند به صورت مطلق، امری مطلوب باشد.

پی نوشت:

1ـ سنن ابی‏داود ج1، ص155، ح565 و 566 و 567.
2ـ همان، ح568.
3ـ کنزالعمال ج11، ص677، ح20872.
4ـ همان، ح20873.
5ـ صحیح بخاری ج2، ص406، باب 555 و 558؛ صحیح مسلم ج4، ص161.
6ـ صحیح مسلم ج4، ص161.
7ـ وسائل الشیعه ج5، ص237، ح6435؛ بحارالانوار ج80، ص371، ح31.
8ـ من لا یحضره‏الفقیه ج1، ص374، ح1088.
9ـ وسائل الشیعه ج5، ص237، ح6432 و 6434؛ من لا یحضره الفقیه ج1، ص238، ح718؛ بحارالانوار ج80، ص371، ح32.
10ـ وسائل ج5، ص236، ح6431؛ من لا یحضره الفقیه ج1، ص397، ح1179.
11ـ اعلام الساجد بأحکام المساجد، ص309.
12ـ بحارالانوار ج85، ص126.
13ـ احزاب، آیه 33.
14ـ احزاب، آیه 59.
15ـ رساله توضیح‏المسائل، مسأله 894.
16ـ روضة‏المتقین فی شرح من لایحضره‏الفقیه، محمد تقی مجلسی، ج2، ص107.
17ـ مجمع‏البیان ج4، ص370، تفسیر قمی ذیل آیه شریفه.
18ـ رجوع شود به کتاب «مسأله حجاب»، مطهری، مرتضی، صفحات 45 ـ 50.
19ـ کنزالعمال ج7، ص650، ح20736.
20ـ همان، ح20737 ؛ مستدرک الوسائل ج3، ص359 و 554.
21ـ بحارالانوار ج83، ص379.
22ـ رساله توضیح المسائل، مسأله 893.
23ـ «إن بیوتی فیالأرضِ المساجد» وسایل ج1، ص268.
24ـ «المساجد انوارالله». کنزالعمال ج7، ص448؛ مستدرک الوسائل ج3، ص447.
25ـ «المساجد مجالس الانبیاء.» مستدرک الوسائل ج3، ص313 و 359.
26ـ حج، آیه 32.
27ـ بقره، آیه 114.
28ـ جامع‏الاحادیث ج4، ص452.
29ـ جن، آیه 18.
30ـ گناهان کبیره ج2، ص414.

منبع:پیام زن